Abstract

Background. Subclinical hypothyroidism is more frequent in newborns with DS (Down syndrome) than in the population of healthy children. The lack of appropriate treatment can deepen the children’s retardation as well as affecting the process of their growth.
Objectives. Evaluation of the impact of hypothyroidism substitution treatment on the process of growth and physical development in children with DS.
Material and Methods. The study group included 61 children (25 girls, 36 boys) with DS aged 1–22 years, the average age was 5.13 ± 5.06 years. 49.18% of them were children with congenital cardiac defects (CD). Hypothyroidism was diagnosed on the basis of clinical symptoms and an elevated serum level of TSH (thyroid stimulation hormone) and incorrect levels of fT4 (free thyroxine) and fT3 (free triiodothyronine). In 42 children hypothyroidism substitution treatment was initiated in the first year of life, the rest of the children started the therapy at an older age. Height and body weight measurements were taken at every check-up visit in the Outpatient Clinic. Body weight, height and BMI were expressed as SDS (Standard Deviation Score).
Results. In the whole study group, height SDS was –2.27 ± 1.82. The authors showed a significant correlation between increase in annual height velocity and TSH levels (r = –0.34; p < 0.05). Higher doses of L-thyroxine/kg of body weight had a positive impact on the weight reduction and height velocity and BMI SDS decrease. A significant difference between the annual growth velocity and age of the treatment initiation (up to the 3rd month and between 3–6 months) was found (16.95 ± 4.1 cm vs. 12.19 ± 2.95 cm in the first year of treatment). In the whole group the authors observed a positive correlation between height velocity and weight velocity in the 1st year of the treatment (r = 0.5; p < 0.001), a negative correlation between height velocity in the 1st year of the treatment and time of the treatment initiation (r = –0.68; p < 0.001) and a positive correlation between the average annual height and weight velocity during whole time of the treatment (r = 0.26; p < 0.05). The birth weight positively correlated with height SDS (r = 0.27; p < 0.0001) and negatively with BMI SDS (r = –0.12; p < 0.01). The authors showed a statistically negative influence of cardiac defects on weight and height velocities.
Conclusion. It is advisable to monitor thyroid function in patients with DS. Early administration of L-thyroxine results in significant improvement in the growth of these children. Optimizing the therapy affects the children’s annual growth increases and makes it possible to improve the process of equalization of the growth deficiency.

Streszczenie

Wprowadzenie.Subkliniczną niedoczynność tarczycy rozpoznaje się znacznie częściej u noworodków z zespołem Downa niż w populacji dzieci zdrowych. Brak odpowiedniego leczenia może pogłębiać niedorozwój tych dzieci oraz wpływać na proces ich wzrastania.
Cel pracy. Ocena wpływu leczenia substytucyjnego niedoczynności tarczycy na proces wzrastania i fizyczny rozwój dzieci z zespołem Downa.
Materiał i metody. Badaną grupę stanowiło 61 dzieci (25 dziewczynek, 36 chłopców) z zespołem Downa w wieku 1–22 lat, średni wiek 5,13 ± 5,06 lat. U 49,18% dzieci występowały wrodzone wady serca. Niedoczynność tarczycy została rozpoznana na podstawie zwiększonego stężenia TSH (tyreotropiny) i nieprawidłowych stężeń fT4 (wolnej tyroksyny) i fT3 (wolnej trójjodotyroniny) w surowicy krwi oraz objawów klinicznych. U 42 dzieci włączono substytucyjne leczenie niedoczynności tarczycy w 1. r.ż., u pozostałych dzieci powyżej 1. r.ż. Pomiary wysokości oraz masy ciała dzieci przeprowadzano podczas każdej wizyty w poradni endokrynologicznej. Masę, wysokość i BMI ciała wyrażono w SDS.
Wyniki. W całej grupie badanych dzieci wysokość SDS wynosiła –2,27 ± 1,82. Stwierdzono istotną zależność między rocznymi przyrostami wzrostu a stężeniem TSH w surowicy (r = –0,34; p < 0,05). Większe dawki L-tyroksyny/ /kg m.c. miały pozytywny wpływ na redukcję masy ciała i poprawę wzrastania oraz obniżenie BMI SDS. Wykazano istotną statystycznie różnicę między rocznymi przyrostami wysokości ciała a wiekiem włączenia leczenia (do 3. m.ż. i 3.–6. m.ż.). Dzieci, u których leczenie włączono wcześniej rosły istotnie lepiej: 16,95 ± 4,1 cm vs. 12,19 ± 2,95 cm w pierwszym roku leczenia. W całej grupie badanych dzieci zaobserwowano dodatnią korelację między przyrostami wysokości i masy ciała w pierwszym roku leczenia (r = 0,5; p < 0,001), ujemną korelację między przyrostami wysokości ciała w pierwszym roku leczenia i czasem włączenia leczenia (r = –0,68; p < 0,001) oraz dodatnią korelację między średnimi rocznymi przyrostami wysokości i masy ciała podczas całego okresu leczenia (r = 0,26; p < 0,05). Wykazano pozytywną korelację między masą urodzeniową a wysokością SDS (r = 0,27; p < 0,0001) oraz ujemną korelację między masą urodzeniową a BMI SDS (r = –0,12; p < 0,01). Wykazano statystycznie negatywny wpływ obecności wady serca u dzieci zespołu Downa na przyrosty wysokości i masy ciała.
Wnioski. Konieczne jest monitorowanie czynności tarczycy u pacjentów z zespołem Downa. Wczesne włączenie leczenia L-tyroksyną istotnie wpływa na poprawę procesu wzrastania u tych dzieci. Zoptymalizowanie terapii przyczynia się do zwiększenia rocznych przyrostów wysokości ciała i poprawę wyrównywania tych niedoborów.