Advances in Clinical and Experimental Medicine

Title abbreviation: Adv Clin Exp Med
JCR Impact Factor (IF) – 2.1 (5-Year IF – 2.0)
Journal Citation Indicator (JCI) (2023) – 0.4
Scopus CiteScore – 3.7 (CiteScore Tracker 3.8)
Index Copernicus  – 171.00; MNiSW – 70 pts

ISSN 1899–5276 (print)
ISSN 2451-2680 (online)
Periodicity – monthly

Download original text (EN)

Advances in Clinical and Experimental Medicine

2012, vol. 21, nr 2, March-April, p. 193–200

Publication type: original article

Language: English

Surgical Management in Parenchymatous Organ Injuries Due to Blunt and Penetrating Abdominal Traumas – The Authors’ Experience

Chirurgiczne postępowanie w uszkodzeniach narządów miąższowych po urazach jamy brzusznej w materiale własnym

Hady R. Hady1,, Magdalena Łuba1,, Piotr Myśliwiec1,, Lech Trochimowicz1,, Jerzy Łukaszewicz1,, Joannna Żurawska1,, Jerzy Robert Ładny1,, Jacek Dadan1,

1 1st Department of General and Endocrine Surgery of the Medical University of Bialystok, Poland

Abstract

Background. Social developments have brought increases in both motorization and violence worldwide, including in Poland, which has meant a steady increase in the percentage of multi-organ injuries, including abdominal, spleen and liver injuries. As a result of these injuries, the number of deaths from hemorrhagic shock is constantly growing.
Material and Methods. The study presents 126 patients hospitalized after blunt and penetrating abdominal parenchymatous organ traumas over a 10-year period (2000–2010).
Results. The majority of parenchymatous organ traumas in the study period resulted from traffic accidents. The examined group included cases of liver injury, spleen injury and simultaneous liver and spleen damage. Among liver and spleen injuries, the most frequent was parenchymal rupture. A variety of surgical procedures were applied, including laparoscopy used as both a diagnostic and therapeutic method. Among the 126 patients hospitalized after parenchymatous organ traumas, nine died.
Conclusion. Parenchymatous organ injuries after abdominal traumas are a very important surgical issue nowadays. Laparoscopy is increasingly frequently applied both as a diagnostic and therapeutic and technique. Due to the accessibility of highly specialized imaging diagnostics, observation and conservative treatment in spleen injuries is now possible.

Streszczenie

Wprowadzenie. Wraz z postępem cywilizacji i towarzyszącym temu rozwojem motoryzacji i wzrostem agresji społecznej w Polsce i na świecie w ciągu ostatnich lat obserwuje się stały wzrost odsetka urazów wielonarządowych, w tym urazów brzucha i wynikający z tego wzrost liczby uszkodzeń wątroby i śledziony. Na skutek tego rodzaju urazów wzrasta liczba zgonów wśród objawów wstrząsu krwotocznego.
Materiał i metody. W pracy przedstawiono 126 chorych hospitalizowanych w latach 2000–2010 po ostrych i tępych urazach narządów miąższowych jamy brzusznej.
Wyniki. Stwierdzono, iż największa liczba urazów narządów miąższowych była spowodowana wypadkiem komunikacyjnym. W analizowanej grupie chorych najczęściej rozpoznano uszkodzenie wątroby, uraz śledziony oraz jednoczesne uszkodzenie wątroby i śledziony. Najczęściej zarówno wśród uszkodzeń wątroby, jak i śledziony wystąpiło rozerwanie miąższu. Stosowano różnorodne zabiegi chirurgiczne w celu zaopatrzenia uszkodzeń, również wykorzystując laparoskopię jako metodę diagnostyczną i leczniczą. Spośród 126 pacjentów hospitalizowanych z powodu uszkodzeń narządów miąższowych 9 pacjentów zmarło.
Wnioski. Uszkodzenia narządów miąższowych po urazach jamy brzusznej są ważnym zagadnieniem chirurgii w obecnych czasach. Techniki laparoskopowe również w chirurgii urazowej są coraz powszechniej wykorzystywane jako metoda zarówno lecznicza, jak i diagnostyczna. Obecnie w niektórych urazach śledziony obserwacja i leczenie zachowawcze są możliwe z racji dostępności wysokospecjalistycznej diagnostyki obrazowej.

Key words

abdominal trauma, parenchymatous organ injuries, surgical treatment

Słowa kluczowe

urazy jamy brzusznej, uszkodzenia narządów miąższowych, leczenie chirurgiczne

References (29)

  1. MacKenzie EJ, Fowler CJ: Epidemiology. In: Trauma. Eds.: Felicjano DV, Mattox KL, Moore EE. 9th ed. McGrawHill, New York 2008, 25–39.
  2. Soreide K: Epidemiology of major trauma. Br J Surg 2009, 96, 697–698.
  3. Wojtyniak B, Goryński P: Sytuacja zdrowotna ludności w Polsce. Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego, Państwowy Zakład Higieny, Warszawa 2008.
  4. Główny Urząd Statystyczny. Departament Badań Demograficznych. Informacje o rozwoju demograficznym Polski w latach 2000–2010.
  5. World Health Organization. Global Burden of Disease. Available at: http://www.who.int/healthinfo/global_disease/ en.
  6. Adamczyk-Krupska D, Głuszek S: Standardy postępowania w urazach jamy brzusznej w warunkach szpitalnego oddziału ratunkowego (SOR). Studia Med 2009, 13,7–14.
  7. Filip R, Filip D: Wypadki w rolnictwie – dynamika zmian w ostatniej dekadzie. Instytut Medycyny Wsi. Lublin 2007, 133–140.
  8. Yanagawa Y: Studying patients of severe traumatic brain injury with severe abdominal injury in Japan. J Emerg Trauma Shock 2011, 4(3), 355–358.
  9. Smith J, Caldwell E, D’Amours S et al.: Abdominal trauma: a disease in evolution. ANZ J Surg 2005, 75(9), 790–794.
  10. Edino ST: Pattern of abdominal injuries in Aminu Kano Teaching Hospital, Kano. Niger Postgrad Med J 2003, 10(1), 56–59.
  11. Ghosh P, Halder SK, Paira SK et al.: An epidemiological analysis of patients with abdominal trauma in an eastern Indian metropolitan city. J Indian Med Assoc 2011, 109(1), 19–23.
  12. Herbert HK, Hyder AA, Butchart A et al.: Global health: injuries and violence. Infect Dis Clin North Am 2011, 25(3), 653–668.
  13. Kolenda M, Ciesielczyk B, Szymaniak M: Wartość diagnostyczna badania ultrasonograficznego i płukania otrzewnej w mnogich obrażeniach ciała. Pol Przeg Chir 2002, 74, 700.
  14. Brongel L, Hładki W, Karski J et al.: Postępowanie w przypadku urazów. Zalecenia Sekcji Urazów Towarzystwa Chirurgów Polskich. Med Prakt Chir 2010, 5, 9–25.
  15. Liu M, Lee CH, P’eng FK: Prospective comparison of diagnostic peritoneal lavage, computed tomographic scanning, and ultrasonography for the diagnosis of blunt abdominal trauma. J Trauma 1993, 35, 267–270.
  16. Griffin XL, Pullinger R: Are diagnostic peritoneal lavage or focused abdominal sonography for trauma safe screening investigations for hemodynamically stable patients after blunt abdominal trauma? A review of the literature. J Trauma 2007, 62, 779–784.
  17. Smith J, Caldwell E, D’Amours S et al.: Abdominal trauma: a disease in evolution. ANZ J Surg 2005, 75, 790–794.
  18. Lee WC, Chen RJ, Fang JF et al.: Rupture of the diaphragm after blunt trauma. Eur J Surg 1994 Sep, 160(9), 479–483.
  19. Iwacewicz P, Wojskowicz P, Safiejko K, Barczyk J, Dadan J: Traumatic rupture of the gallbladder after blunt abdominal trauma. Adv Med Sci 2007, 52, 294–295.
  20. Wiewióra M, Sosada K, Piecuch J et al.: The role of laparoskopy in abdominal trauma – review in literature. Videosugery and Other Miniinvasive Techniques 2011, 6(3), 121–126.
  21. Ertekin C, Onaran Y, Güloglu R et al.: The use of laparoscopy as a primary diagnostic and therapeutic method in penetrating wound of lower thoracal region. Surg Laparosc Endosc 1998, 8, 26–29.
  22. DeMaria EJ, Dalton JM, Gore DC et al.: Complementary roles of laparoscopic abdominal exploration and diagnostic peritoneal lavage for evaluating abdominal stab wounds: a prospective study. J Laparoendosc Adv Surg Tech 2000, 10(3), 131–136.
  23. Cherry RA, Eachempti SR, Hydo LJ et al.: The role laparoscopy in penetrating abdominal stab wounds. Surg Laparosc Endosc Percutan Tech 2005, 15, 14–17.
  24. Miles EJ, Dunn E, Howard D et al.: The role of laparoscopy in penetrating abdominal trauma JSLS 2004, 8(4), 304–309.
  25. Freiwald S: Late-presenting complications after splenic trauma. Perm J 2010, 14(2), 41–44.
  26. Cocanour CS, Moore FA, Ware DN et al.: Delayed complications of nonoperative management of blunt adult splenic trauma. Arch Surg 1998, 133, 619–625.
  27. Kaseje N, Agarwal S, Burch M et al.: Short-term outcomes of splenectomy avoidance in trauma patients. Am J Surg 2008, 196, 213–217.
  28. Como JJ, Bokhari F, Chiu WC et al.: Practice management guidelines for selective nonoperative management of penetrating abdominal trauma. J Trauma 2010, 68(3), 721–733.
  29. Inaba K, Demetriades D: The nonoperative management of penetrating abdominal trauma. Adv Surg 2007, 41, 51–62.
© Wroclaw Medical University