Advances in Clinical and Experimental Medicine

Title abbreviation: Adv Clin Exp Med
IF – 2.1 (5-Year IF – 2.0), JCI (2023) – 0.4
Scopus CiteScore – 3.7 (CiteScore Tracker – 4.3)
Q1 in SJR 2024, SJR score – 0.598
IC – 171.00; MNiSW – 70 pts
Initial editorial assessment and first decision within 24 h

ISSN 1899–5276 (print), ISSN 2451-2680 (online)
Periodicity – monthly

Download original text (EN)

Advances in Clinical and Experimental Medicine

2011, vol. 20, nr 6, November-December, p. 761–765

Publication type: original article

Language: English

The Presence of Agonal Respiration During Cardiac Arrest and Resuscitation Attempts by Witnesses

Obecność oddychania agonalnego a podejmowanie prób resuscytacji przez przygodnych świadków zdarzenia

Igor Chęciński1,, Dorota Zyśko1,, Jacek Smereka1,, Jacek Gajek2,, Janina Mirecka-Świerzko3,, Ryszard Ściborski3,, Marek Brodzki1,, Paweł Wróblewski1,, Andrzej Czyrek4,, Anil K. Agrawal5,

1 Teaching Department for the Emergency Medical Service, Wroclaw Medical University, Poland

2 Department of Cardiology, Wroclaw Medical University, Wroclaw, Poland

3 County Sanitary-Epidemiological Station, Olesnica, Poland

4 County Hospital, Olawa, Poland

5 2nd Department of General and Oncological Surgery, Wroclaw Medical University, Poland

Abstract

Background. Agonal respiration could be defined as a terminal pattern occurring due to anoxia or brain ischemia and is often seen in patients in the early phase of cardiac arrest. Objective. To assess bystander CPR (cardio-pulmonary resuscitation) frequency in patients in cardiac arrest with and without agonal respirations and the influence of this phenomenon on clinical outcome.
Material and Methods. A retrospective study was conducted on EMS cardiac arrest medical records from one district in Poland with a resident population of 73,000 from January 1st, 2004 to December 31st, 2005.
Results. Sixty-six patients aged 65.4 ± 13 years were eligible for inclusion in the study. Bystander CPR was performed on 20 patients, 8 of them had agonal respiration assessed by the bystander. Bystander CPR was not performed on 46 patients and 15 of them had agonal respiration. Emergency medical service staff reported agonal respiration on arrival in 14 cases and 8 of them had had resuscitation attempts provided by bystanders. A stepwise logistic regression analysis revealed that survival to hospital admission is related to agonal respiration at the time emergency medical service staff arrival (OR-12.4 CI 2.4–63.4 p < 0.001).
Conclusion. The presence of agonal respiration during cardiac arrest is not related to rarer resuscitation attempts by witnesses. Agonal respiration and CPR attempts by laypersons may improve short-term clinical outcome.

Streszczenie

Wprowadzenie. Oddychanie agonalne występuje wtedy, kiedy dochodzi do niedotlenienia lub niedokrwienia mózgu i często jest stwierdzane u pacjentów z zatrzymaniem krążenia.
Cel pracy. Ocena, czy prowadzenie przez przygodnych świadków zdarzenia resuscytacji krążeniowo-oddechowej u pacjentów z zatrzymaniem krążenia wpływa na występowanie oddychania agonalnego oraz jakie to zjawisko ma znaczenie na krótkoterminowe przeżycie pacjentów.
Materiał i metody. Badanie miało charakter retrospektywny i polegało na analizie dokumentacji medycznej dotyczącej przypadków zatrzymania krążenia na obszarze działania Pogotowia Ratunkowego Podstacji w Oławie, który zamieszkuje 73 000 mieszkańców, od 1 stycznia 2004 r. do 31 grudnia 2005 r.
Wyniki. Do badania zakwalifikowano 66 pacjentów w wieku 65,4 ± 13,0 lat. Resuscytacja przez przygodnych świadków zdarzenia była podjęta u 20 pacjentów, z których u 8 występowało oddychanie agonalne stwierdzone przez tych świadków. Przygodni świadkowie zdarzenia nie podjęli resuscytacji u 46 pacjentów, z których 15 miało agonalne oddychanie. Członkowie zespołów ratownictwa medycznego stwierdzili występowanie oddychania agonalnego u 14 osób, wśród nich u 8 pacjentów przygodni świadkowie zdarzenia prowadzili czynności resuscytacyjne. Krokowa regresja logistyczna pozwoliła na wykazanie, że przeżycie do czasu przyjęcia do szpitala było związane ze stwierdzeniem oddychania agonalnego przez członków zespołów ratownictwa medycznego: OR-12.4 CI 2.4–63.4 (p < 0.001).
Wnioski. Obecność oddychania agonalnego nie jest czynnikiem, który wpływa na podjęcie lub zaniechanie czynności resuscytacyjnych przez przygodnych świadków zdarzenia. Oddychanie agonalne i podjęcie przez przygodnych świadków zdarzenia czynności resuscytacyjnych może poprawiać krótkoterminowe rokowanie.

Key words

agonal respiration, cardiac arrest, CPR

Słowa kluczowe

oddychanie agonalne, zatrzymanie krążenia, CRP

References (14)

  1. Manole MD, Hickey RW: Preterminal gasping and effects on the cardiac function. Crit Care Med 2006, 34, S438– 441.
  2. Hauff SR, Rea TD, Culley LL, Kerry F, Becker L, Eisenberg MS: Factors impeding dispatcher-assisted telephone cardiopulmonary resuscitation. Ann Emerg Med 2003, 42, 731–737.
  3. Rea TD, Eisenberg MS, Culley LL, Becker L: Dispatcher-assisted cardiopulmonary resuscitation and survival in cardiac arrest. Circulation 2001, 104, 2513–2516.
  4. Bohm K, Rosenqvist M, Hollenberg J, Biber B, Engerström L, Svensson L: Dispatcher-assisted telephone-guided cardiopulmonary resuscitation: an underused lifesaving system. Eur J Emerg Med 2007, 14, 256–259.
  5. Eisenberg MS: Incidence and significance of gasping or agonal respirations in cardiac arrest patients. Curr Opin Crit Care 2006, 12, 204–206.
  6. Clark JJ, Larsen MP, Culley LL, Graves JR, Eisenberg MS: Incidence of agonal respirations in sudden cardiac arrest. Ann Emerg Med 1992, 21, 1464–1467.
  7. Peña F: Contribution of pacemaker neurons to respiratory rhythms generation in vitro. Adv Exp Med Biol 2008, 605, 114–118.
  8. Peña F, Parkis MA, Tryba AK, Ramirez JM: Differential contribution of pacemaker properties to the generation of respiratory rhythms during normoxia and hypoxia. Neuron 2004, 43, 105–117.
  9. Ristagno G, Tang W, Sun S, Weil MH: Spontaneous gasping produces carotid blood flow during untreated cardiac arrest. Resuscitation 2007, 75, 366–371.
  10. Handley AJ, Koster K, Monsieurs K, Perkins GD, Davies S, Bossaert L: European Resuscitation Council Guidelines for Resuscitation 2005 Section 2. Adult basic life support and use of automated external defibrillators. Resuscitation 2005, 67S1, S7–S23.
  11. Bång A, Herlitz J, Martinell S: Interaction between emergency medical dispatcher and caller in suspected out-of-hospital cardiac arrest calls with focus on agonal breathing. A review of 100 tape recordings of true cardiac arrest cases. Resuscitation 2003, 56, 25–34.
  12. Vaillancourt C, Verma A, Trickett J, Crete D, Beaudoin T, Nesbitt L, Wells GA, Stiell IG: Evaluating the effectiveness of dispatch-assisted cardiopulmonary resuscitation instructions. Acad Emerg Med 2007, 14, 877–883.
  13. Perkins GD, Walker G, Christensen K, Hulme J, Monsieurs KG: Teaching recognition of agonal breathing improves accuracy of diagnosing cardiac arrest. Resuscitation 2006, 70, 432–437.
  14. Perkin RM, Resnik DB: The agony of agonal respiration: is the last gasp necessary? J Med Ethics 2002, 28, 164–169.
© Wroclaw Medical University