Abstract

Background. Diabetes mellitus (DM) plays an important role in cancer prevalence and outcomes. Many studies have shown that DM increases the risk of colorectal cancer (CRC), but this association is controversial.
Objectives. The aim of this study was to investigate the outcomes and prognostic factors related to DM among CRC patients.
Material and Methods. A retrospective analysis was conducted of 773 patients with CRC treated at Zhejiang Cancer Hospital from January 2000 to December 2005. Based on medical records, the authors investigated the differences between patients with and without DM and analyzed the impact of DM among CRC patients. The overall cumulative probability of survival was calculated by the Kaplan-Meier method, and the difference between the two groups of patients was assessed by the log-rank test. Univariate and multivariate analyses using the Cox regression proportional hazard model were performed to evaluate the prognostic parameters for survival. A conditional logistic regression analysis was also performed to evaluate the prognostic parameters for recurrence.
Results. Among the 773 patients, 75 patients had DM (9.70%). The mean age of the DM group was significantly higher than the non-DM group. The prevalence of CRC patients with DM was closely related to increasing age. The body mass index (BMI) was significantly higher in the DM group than in the non-DM group. The existence of lymph metastases was also significantly higher in the DM group than in the non-DM group. According to the Kaplan-Meier method, the five-year survival rate was 58.7% in the DM group and 65.3% in the non-DM group; no significant differences were found between the two groups in overall survival rates. A multivariate Cox regression analysis of survival showed that TNM stage, lymph metastases, gross type and surgery type were significantly related to survival rates. A logistic regression analysis of recurrence showed that TNM stage (p = 0.005), lymph metastases (p = 0.002) and surgery type (palliative resection vs. radical resection, p = 0.036) were associated with a 3.648-fold, 11.938-fold and 11.004-fold increased risk of recurrence, respectively.
Conclusion. DM did not affect overall survival, but was associated with an increased risk of recurrence in patients with CRC.

Streszczenie

Wprowadzenie. Cukrzyca (DM) odgrywa ważną rolę w występowaniu raka i wynikach leczenia. Wiele badań wykazało, że DM zwiększa ryzyko raka jelita grubego (CRC), ale ten związek jest kontrowersyjny.
Cel pracy. Zbadanie rezultatów leczenia i czynników prognostycznych związanych z cukrzycą wśród pacjentów z CRC.
Materiał i metody. Przeprowadzono retrospektywną analizę 773 pacjentów z CRC leczonych w Zhejiang Cancer Hospital od stycznia 2000 do grudnia 2005 r. Na podstawie dokumentacji medycznej autorzy badali różnice między pacjentami z DM i bez i ocenili wpływ DM wśród pacjentów z CRC. Łączne prawdopodobieństwo przeżycia obliczono metodą Kaplana-Meiera, a różnicę między dwiema grupami chorych oceniano za pomocą testu log-rank. Przeprowadzono jednowymiarową i wielowymiarową analizę za pomocą modelu regresji proporcjonalnego hazardu Coxa w celu oceny czynników rokowniczych przeżycia. Przeprowadzono również warunkową regresję logistyczną do oceny czynników rokowniczych nawrotu choroby.
Wyniki. Wśród 773 pacjentów 75 chorowało na cukrzycę (9,70%). Średni wiek pacjentów chorych na cukrzycę był znacznie większy niż w grupie bez cukrzycy. Częstość występowania CRC u chorych na cukrzycę była ściśle związana z wiekiem. Wskaźnik masy ciała (BMI) był znacząco większy w grupie z cukrzycą niż w grupie bez cukrzycy. Istnienie przerzutów do węzłów chłonnych było istotnie większe w grupie z cukrzycą niż w grupie bez cukrzycy. Według metody Kaplana-Meiera, 5-letnie przeżycie miało 58,7% pacjentów w grupie z cukrzycą i 65,3% w grupie bez cukrzycy, nie stwierdzono istotnych różnic między grupami w ogólnej przeżywalności. Wieloczynnikowa analiza regresji Coxa dotycząca przeżycia wykazała, że stadium TNM, przerzuty do węzłów chłonnych, typ makroskopowy i rodzaj zabiegu były istotnie związane z czasem przeżycia. Analiza regresji logistycznej nawrotu wykazała, że stopień TNM (p = 0,005), przerzuty do węzłów chłonnych (p = 0,002) i rodzaj operacji (resekcja paliatywna vs radykalna resekcja, p = 0,036) wpływają na odpowiednio 3.648-krotnie, 11,938-krotnie i 11,004-krotnie większe ryzyko nawrotu.
Wnioski. Cukrzyca nie wpływa na całkowity czas przeżycia, ale wiąże się ze zwiększonym ryzykiem nawrotu u chorych z CRC.