Advances in Clinical and Experimental Medicine

Title abbreviation: Adv Clin Exp Med
JCR Impact Factor (IF) – 1.736
5-Year Impact Factor – 2.135
Index Copernicus  – 168.52
MEiN – 70 pts

ISSN 1899–5276 (print)
ISSN 2451-2680 (online)
Periodicity – monthly

Download original text (EN)

Advances in Clinical and Experimental Medicine

2010, vol. 19, nr 3, May-June, p. 361–367

Publication type: original article

Language: English

Complicated Gastroesophageal Reflux Disease – Therapeutic Dilemmas

Powikłana choroba refluksowa – dylemat leczniczy

Marta Strutyńska-Karpińska1,, Katarzyna Budrewicz-Czapska1,, Leszek Czapla1,, Mirosław Nienartowicz1,, Piotr Szelachowski1,, Krzysztof Grabowski1,

1 Department of Gastrointestinal and General Surgery, Wroclaw Medical University, Poland

Abstract

Background. Gastroesophageal reflux disease (GERD) belongs to the most common dysfunctions of the alimentary tract, and in view of a constantly increasing number of affected patients, it is an important problem in gastroenterology. The introduction of proton pump inhibitors (PPIs) in GERD therapy has contributed to an effective elimination of complaints in about 70% of GERD patients. However in the remaining patients PPIs therapy proved ineffective, or else the course of chronic disease may be associated with complications requiring other therapeutic modalities.
Objectives. The aim of the study was to present modalities of treatment of complicated reflux disease on the basis of patients treated in own clinic.
Material and Methods. The clinical material included 73 patients with chronic reflux disease of various severity referred for treatment to the Clinic of Gastrointestinal and General Surgery in the past 14 months. The investigated group included 38 males and 35 females aged 21–85 (age median 55.7). All the patients underwent endoscopic and histopathological verification.
Results. Two main groups of patients were separated: a group of 9 patients (12.4%) without endoscopic lesions within the esophagus (NERD) and 64 patients (87.6%) with esophageal consequences in the course of GERD. The latter group was further subdivided into a subgroup of 36 patients (49.3%) with non-erosive esophagitis; with hiatal hernia diagnosed in 3 of them, erosive reflux disease (ERD) in 5 patients (6.8%), and post-reflux esophageal stricture in 23 patients (31.5%), one of them developed associated pyloric stenosis and another one – extraesophageal GERD symptoms in the form of bronchial asthma. 64.4% of patients were qualified for further conservative treatment. All the patients with post-reflux esophageal stricture as well as patients with hiatal hernia were qualified for surgical treatment. Various therapeutic modalities were employed: surgical treatment alone, endoscopic dilatation alone, as well as combined treatment – endoscopic technique in combination with surgical repair. Immediate outcomes of the therapeutic modalities were good. No fatal complications were observed.
Conclusion. The selection of therapeutic modality in complicated reflux disease depends on the type and extent of esophageal lesions.

Streszczenie

Wprowadzenie. Choroba refluksowa (GERD) należy do najczęściej spotykanych dysfunkcji przewodu pokarmowego, a ze względu na stale rosnącą liczbę osób z GERD jest poważnym problemem w gastroenterologii. Wprowadzenie inhibitorów pompy protonowej (IPPs) w leczeniu GERD przyczyniło się do skutecznego wyeliminowania objawów choroby u około 70% pacjentów z GERD. U pozostałych leczenie IPPs jest nieskuteczne lub w przebiegu przewlekłej choroby dochodzi do powikłań wymagających podjęcia innych sposobów leczenia.
Cel pracy. Przedstawienie sposobów leczenia powikłanej choroby refluksowej na bazie leczonych chorych.
Materiał i metody. Materiał kliniczny obejmuje 73 chorych z przewlekłą chorobą refluksową w różnym stopniu nasilenia skierowanych do leczenia w Klinice Chirurgii Przewodu Pokarmowego w ciągu ostatnich 14 miesięcy. W omawianej grupie było 38 mężczyzn i 35 kobiet w wieku 21–85 lat (mediana wieku – 55,7). Wszyscy chorzy byli poddani weryfikacji endoskopowej oraz histopatologicznej.
Wyniki. Wyodrębniono 2 główne grupy chorych: grupę 9 osób (12,4%) bez zmian endoskopowych przełyku (NERD) i grupę 64 chorych (87,6%) z następstwami przełykowymi w przebiegu GERD. W grupie z następstwami przełykowymi wyróżniono następujące podgrupy chorych: 36 osób (49,3%) – z nienadżerkowymi zmianami zapalnymi przełyku, a u 3 z nich z obecnością przepukliny rozworowej (PR), 5 osób (6,8%) – z nadżerkowym refluksowym zapaleniem przełyku (ERD), 23 osoby (31,5%) – z porefluksowym zwężeniem przełyku (PZP), u 1 z nich z towarzyszącym zwężeniem odźwiernika i u 1 – pozaprzełykowymi objawami GERD w postaci astmy oskrzelowej. Do dalszego leczenia zachowawczego zakwalifikowano 64,4% chorych. Wszystkich chorych z porefluksowym zwężeniem przełyku oraz chorych z przepukliną rozworową zakwalifikowano do leczenia na oddziale. Wykorzystano różne sposoby postępowania: wyłącznie leczenie operacyjne, wyłącznie endoskopową dylatację oraz sposoby tandemowe – leczenie endoskopowe połączone z operacyjnym. Bezpośrednie wyniki po zastosowanych terapiach były dobre. U żadnego z leczonych nie obserwowano powikłań śmiertelnych.
Wnioski. Wybór sposobu postępowania w powikłanej chorobie refluksowej zależy od typu i rozległości zmian w przełyku.

Key words

gastroesophageal reflux disease, complications, treatment

Słowa kluczowe

choroba refluksowa, powikłania, leczenie

References (28)

  1. Fass R, Shapiro M, Dekel R, Sewell J: Systematic review: proton-pump inhibitor failure in gastro-oesophageal reflux disease – where next? Aliment Pharmacol Ther 2005, 22, 79–94.
  2. Liakakos T, Karamanolis G, Patapis P, Misiakos EP: Gastroesophageal reflux disease: medical or surgical Treatment? Gastroenterol Res Prac 2009, 2009:371680, Epub 2009 Dec 31, doi:10.1155/2009/371580.
  3. Lowe RC, Wolfe MM: The pharmacological management of gastroesophageal reflux disease. Minerva Gastroenterol Diabetol 2004, 50(3), 227–237.
  4. Zerbib F, Duriez A, Roman S, Capdepont M, Mion F: Determinants of gastro-oesophageal reflux perception in patients with persistent symptoms despite proton pump inhibitors. Gut 2008, 57(2), 157–160.
  5. Pisegna J, Holtmann G, Howden CW, Katelaris PH, Sharma P, Spechler S, Triadafilopoulos G, Tytgat G: Review article: oesophageal complications and consequenses of persistent gastro-oesophageal reflux disease. Aliment Pharmacol Ther 2004, suppl 9, 47–56.
  6. Frazzoni M, Manno M, De Micheli E, Savarino V: Pathophysiological characteristics of various forms of gastrooesophageal reflux disease. Spectrum disease or distinct phenotypic presentations? Dig Liver Dis 2006, 38(9), 643–648.
  7. Ferguson DD: Evaluation and management of benign esophageal strictures. Dis Esophagus 2005, 18(6), 359–364.
  8. Hoang CD, Koh PS, Maddaus MA: Short esophagus and esophageal stricture. Surg Clin North AM 2005, 85(3), 433–451.
  9. Pregun I, Hritz I, Tulassay Z, Herszenyi L: Peptic esophageal stricture: medical treatment. Dig Dis 2009, 27(1), 31–37.
  10. Triadafilopoulos G: Endotherapy and surgery for GERD. J Clin Gastroenterol 2007, 41, suppl 2, S87–96.
  11. Labenz J, Nocon M, Lind T, Leodolter A, Jaspersen D, Meyer-Sabellek W, Stolte M, Vieth M, Willich SN, Malfertheiner P: Prospective follow-up data from the ProGERD study suggest that GERD is not categorial disease. Am J Gastroenterol 2006, 101(11): 2457–2462.
  12. Sontag SJ, Sonnenberg A, Schnell TG, Leya J, Metz A: The long-term natural history of gastroesophageal reflux disease. J Clin Gastroenterol 2006, 40(5), 398–404.
  13. Castell DD, Murray JA, Tutuian R, Orlando RC, Arnold R: Review article: The pathophysiology of gastrooesophageal reflux disease – oesophageal manifestations. Aliment Pharmacol Ther 2004, Dec, 20, suppl 9, 14–25.
  14. Emerenziani S, Habib FI, Ribolsi M, Caviglia R, Guarino MP, Petitti T, Cicala M: Effect of hiatal hernia on proximal oesophageal acid clearance in gastro-oesophageal reflux disease patients. Aliment Pharmacol Ther 2006, 23(6), 751–757.
  15. Lord RV, DeMester SR, Peters Jh, Hagen JA, Elyssnia D, Sheth CT, DeMester TR: Hiatal hernia, lower esophageal sphincter incompetence, and effectiveness of Nissen fundoplication in the spectrum of gastroesophageal reflux disease. J Gastrointest Surg 2009, 13(4), 602–610.
  16. Pandolfino JE, Kwiatek MA, Ho K, Scherer JR, Kahrilas PJ: Unique features of esophagogastric junction pressure topography in hiatus patients with dysphagia. Surgery 2010, 147(1), 57–64.
  17. Almond LM, Wadley MS: A 5-year prospective review of posterior partial fundoplication in management of gastroesophageal reflux disease. Int J Surg 2010 Feb 2 (Epub ahead of print).
  18. Olson JS, Liebermann DA, Sonnenberg A: Practice patterns in management of patients with esophageal strictures and rings. Gastrointest Endosc 2007, 66(4), 670–675.
  19. Polese L, Angriman I, Bonello E, Erroi F, Scarpa M, Frego M, D’Amico DF, Norberto L: Endoscopic dilation of benign esophageal strictures in surgical unit: a report on 95 cases. Surg Laparosc Endosc Percutan Tech 2007, 17(6), 477–481.
  20. Marks RD, Shukla M: Diagnosis and management of peptic esophageal strictures. Gastroenterogist 1996, 4(4), 223–237.
  21. Siersema PD: Treatment options for esophageal strictures. Nat Clin Pract Gastroenterol Hepatol 2008, 5(3), 142–152.
  22. Agnew SR, Pandya SP, Reynolds RP, Preikdaitis HG: Predictors for frequent esophageal dilations of benign peptic strictures. Dig Dis Sci 1996, 41(5), 931–936.
  23. Hernandez LV, Jacobson JW, Harris MS: Comparison among the perforation rates of Maloney, balloon, and savary dilation of esophageal strictures. Gastrointest Endosc 2000, 51(4), 460–462.
  24. Fry LC, Monkemuller K, Neumann H, Schulz HU, Malfertheiner P: Incidence, clinical management and outcomes of esophageal perforations after endoscopic dilatation. Z Gastroenterol 2007, 45(11), 1180–1184.
  25. Randjelovic T, Dikic S, Filipovic B, Gacic D, Bilanovic D, Stanisavlijevic N: Short-segment jejunoplasty: the option treatment in management of benign esophageal stricture. Dis Esophagus 2007, 20(3), 239–246.
  26. Siersema PD: Stenting for benign esophageal strictures. Endoscopy 2009, 41(4), 363–373.
  27. Holm AN, de la Mora Lewy JG, Gostout CJ, Topazian MD, Baron TH: Self-expanding plastic stents in treatment of benign esophageal conditions. Gastrointest Endosc 2008, 67(1), 20–25.
  28. Saito Y, Tanaka T, Andoh A, Minematsu H, Hata K, Tsujikawa T, Nitta N, Murata K, Fujiyama Y: Novel biodegradable stents for benign esophageal strictures following endoscopic submucosal dissection. Gig Dis Sci 2008, 53(2), 330–333.
© Wroclaw Medical University