Abstract

Background. Apart from cardiopulmonary complications, the most common complications after esophageal reconstruction procedures, independent of the route of placement, are anastomotic leakage and necrosis of the conduit. With the choice of retrosternal route, a significant difficulty is posed by the thoracic inlet. Its narrow dimensions may result in compression of the vascular peduncle, which may cause conduit ischemia, especially of the terminal part, and may be a source of serious complications.
Objectives. It is essential to establish a standard for preoperative assessment of the upper part of the retrosternal tunnel, including assessment of its size and possible vascular anomalies, with the aim of reducing the risk of the procedure and the rate of complications.
Material and Methods. During 2005–2007, 20 patients who had undergone subtotal esophagectomy due to cancer were evaluated prior to a planned esophageal reconstruction procedure. Doppler ultrasonography and 10−slice multidetector−row CT angiography of the thorax were performed. The dimensions of the thoracic inlet and the incidence of vascular anomalies in this area were analyzed.
Results. The distance between the manubrium and trachea ranged from 18.2 to 25.4 mm and between the medial ends of the clavicles from 26.9 to 30.3 mm. No significant vascular anomalies were found which would have bearing on creation of the retrosternal tunnel.
Conclusion. The method most consistent with the aim of the study was angio−CT of the thorax and neck with a modified diagnostic protocol.

Streszczenie

Wprowadzenie. Pomijając powikłania płucno−sercowe, najczęstszymi powikłaniami po zabiegach wytwórczych przełyku, niezależnie od drogi jego przemieszczenia, jest nieszczelność zespolenia oraz martwica przeszczepu. Jeśli wykorzystuje się drogę zamostkową, ważnym problemem jest górny otwór klatki piersiowej. Jego małe rozmiary mogą powodować ucisk na szypułę naczyniową, co może skutkować niedokrwieniem przeszczepu, a zwłaszcza jego końcowego odcinka, i być jedną z przyczyn poważnych powikłań.
Cel pracy. Stworzenie standardu przedoperacyjnej oceny górnej części kanału zamostkowego z oceną jego wielkości i ewentualnych anomalii naczyniowych w celu zmniejszenia ryzyka zabiegu i częstości powikłań.
Materiał i metody. W latach 2005–2007 zbadano 20 chorych po przebytej subtotalnej resekcji przełyku z powodu nowotworu przed planowanym zabiegiem wytwórczym. Do realizacji projektu użyto badania USG z wykorzystaniem opcji dopplerowskich (w wersji cyfrowej) oraz angio−TK klatki piersiowej i szyi wykonywanego za pomocą 10−rzędowego tomografu komputerowego. W omawianym materiale analizie poddano wymiary górnego otworu klatki piersiowej i występowanie anomalii naczyniowych tej okolicy.
Wyniki. Odległość między rękojeścią mostka a tchawicą wynosiła 18,2–25,4 mm. Odległość między przyśrodkowymi końcami obojczyków wynosiła 26,9–30,3 mm. Nie stwierdzono istotnych anomalii naczyniowych mogących mieć wpływ na wytwarzanie kanału zamostkowego.
Wnioski. Metodą najbardziej odpowiadającą założeniom jest angio−TK klatki piersiowej i szyi ze zmodyfikowanym protokołem diagnostycznym.