Abstract

The fertility of women with fibroleiomyoma, classified as benign uterine tumors of mesenchymal origin, can be different from that of women without these lesions. According to many authors, myomas are not a common reason for primary infertility and are a single main reason for infertility in a very low percentage of patients. However, others state that the course of pregnancy may be affected by both the size and location of myomas, so whether myomas have an unfavorable effect on fertility remains open. It is generally believed that location and size play a primary role in prognosticating lesser or greater negative impact of myomas on conception and subsequently, but not secondarily, on the course of pregnancy. Submucosal, intramuscular, and subserous locations are discussed in decreasing order of significance of impact. A location that distorts the internal anatomy of the uterus and ruins the smoothness of its surface is compared to the presence of a foreign body in the uterus which, by analogy to the contraceptive effect of intrauterine devices, may explain its potential anti−procreative impact. Myomas in the muscular wall of the uterus, so−called intramural myomas, as well as their passage towards the mucosal layer, or primarily submucosal myoma, may have a significant impact on the still mysterious contractile activity of the uterine muscular coat at the time of implantation of the embryo and its early developmental stages. A further negative effect of targeting pathological contractions in the later stages of pregnancy cannot be excluded. Further research is necessary in basic studies to answer questions on the molecular and genetic mechanisms of myoma development and the associated mechanisms of infertility or failure to carry a pregnancy to term in the context of investigating therapeutic possibilities, especially regarding prevention in genetically susceptible individuals. Moreover, further research is necessary for therapies inhibiting the proliferation of smooth muscle fibers.

Streszczenie

Płodność kobiet, w których macicy istnieją nowotwory niezłośliwe o histologicznym charakterze włókniakomięśniaków gładkokomórkowych, klasyfikowanych jako guzy macicy pochodzenia mezenchymalnego może być inna niż płodność kobiet bez tych zmian chorobowych. Według istotnej części autorów mięśniaki gładkokomórkowe nie są częstą przyczyną niepłodności pierwotnej, stanowiąc pojedynczą, główną przyczynę niepłodności w małym odsetku niepłodnych kobiet. Według opinii innych na przebieg ciąży może mieć wpływ zarówno wielkość, jak i umiejscowienie mięśniaków, stąd sądzi się, że umiejscowienie i wielkość mięśniaków mają pierwszorzędne znaczenie w wyrokowaniu o ewentualnym, mniejszym lub większym, negatywnym wpływie mięśniaków na zaistnienie ciąży i w drugiej kolejności, ale nie drugorzędnej – na dalszy jej przebieg. Umiejscowienie zarówno podśluzowe, wewnątrzmięśniowe, jak i podsurowicze są rozpatrywane w malejącej kolejności istotności wpływu. Umiejscowienie zaburzające anatomię wnętrza macicy – niszczące gładkość jej powierzchni – jest uznawane za zjawisko zbliżone do obecności ciała obcego w jamie macicy, co przez analogię do antykoncepcyjnego działania kształtek wewnątrzmacicznych ma tłumaczyć ich potencjalne przeciwpoczęciowe działanie. Obecność mięśniaków w warstwie mięśniowej macicy, tzw. śródściennych – intramuralnych, oraz przesunięcie się, czy pierwotne umiejscowienie podsurowicze może mieć ważki wpływ na wciąż dosyć tajemniczą aktywność skurczową błony mięśniowej macicy zarówno podczas implantacji zarodka, jak i wczesnych stadiów rozwojowych. Nie jest wykluczony dalszy negatywny wpływ – wzbudzający patologiczną czynność skurczową – w późniejszych okresach ciąży. Reasumując, są konieczne dalsze badania podstawowe, mogące dać odpowiedź na pytanie o molekularne i genetyczne mechanizmy rozwoju mięśniaków i wiążących się z tym mechanizmów niepłodności lub niemożności donoszenia ciąży, w kontekście możliwości terapeutycznych, szczególnie w aspekcie prewencji u genetycznie podatnych jednostek. Konieczne są również badania terapii spowalniających proliferację włókien mięśniowych gładkich.