Abstract

Background. Until recently, BK polyomavirus (BKV) nephropathy was misdiagnosed and mistreated as steroidresistant acute rejection. In such cases the infection was spreading, which inevitably led to graft failure. Now it is known that the only way to control the disease is to decrease the net state of immunosuppression.
Objectives. Assessment of incidence of BKV nephropathy.
Material and Methods. One hundred twelve patients qualified for kidney or pancreas−kidney transplantation were included in the study. Before transplantation and after 1, 3, 6, 12, and 24 months, blood samples were collected for real−time PCR tests in all patients. Renal biopsies were performed in case of creatinine level increase, after the exclusion of extrarenal causes. All specimens were stained (by immunohistochemistry) for the presence of the large T antigen of SV40 virus (similar to the large T antigen of BKV). Clinical data on the kind of transplantation, total ischemia time, immunosuppressive treatment, postoperative oliguria, acute rejection episodes and their treatment with steroid boluses, and creatinine level were acquired.
Results. Viremia incidence in the study group was 27.96% (after six months: 18%, after 12 months: 25.5%, after 24 months: 27.96%) and the BK nephropathy incidence was 7.85% (3 cases). Increased risk of the viremia was observed in cases of retransplantation (RR = 4.93, p < 0.001), acute rejection treatment with steroid boluses (RR = 3.13, p < 0.008), coexisting viral infections with hepatitis B virus (RR = 9.3, p < 0.003), herpes simplex virus (RR = 3.08, p < 0.024) and varicella−zoster virus (RR = 2.76, p = ns), and total ischemia time longer than 25 hours (RR = 2.62, p < 0.048). The kind of immunosuppressive drugs, their blood concentrations, induction treatment with antibody preparations, simultaneous kidney and pancreas transplantation (versus kidney alone transplantation), cytomegalovirus and hepatitis C infections, and diabetes or urinary tract infection had no significant influence on the incidence of viral replication. Viral load was over 5000 copies/μl in these cases.
Conclusion. It can be stated that the incidence of BKV infection and its natural history are similar to those described in other transplantation centers in the world. Factors leading to tubular epithelial cell damage and other viral infections are risk factors for BKV replication.

Streszczenie

Wprowadzenie. Do niedawna przypadki nefropatii BK na całym świecie były mylnie rozpoznawane i niewłaściwie leczone jako ostre odrzucanie przeszczepu. Prowadziło to do nasilenia choroby i nieuchronnej niewydolności przeszczepu. Obecnie wiadomo, że praktycznie jedyną skuteczną metodą postępowania jest zmniejszenie immunosupresji.
Cel pracy. Ocena częstości występowania nefropatii BK.
Materiał i metody. Obserwacją objęto 112 osób biorców nerki lub nerki i trzustki. Od wszystkich pacjentów przed transplantacją po miesiącu, trzech, sześciu, dwunastu i dwudziestu czterech miesiącach pobierano krew w celu oznaczenia wiremii metodą Real Time PCR. W przypadku wzrostu stężenia kreatyniny, po wykluczeniu przyczyn pozanerkowych, wykonywano ponadto biopsję nerki. W czasie obserwacji pacjentów gromadzono dane kliniczne dotyczące między innymi rodzaju transplantacji, całkowitego czasu niedokrwienia przeszczepu, stosowanej immunosupresji, wystąpienia i długości okresu skąpomoczu pooperacyjnego, epizodów ostrego odrzucania przeszczepu i ich leczenia pulsami steroidów oraz stężenia kreatyniny jako miary czynności nerki przeszczepionej.
Wyniki. W badanej grupie częstość występowania wiremii w badanym okresie wynosiła 27,96% (po 6. miesiącu – 18%; po 12. miesiącu – 25,5%; po 24 miesiącach – 27,96%), a częstość występowania nefropatii – 7,85% (3 przypadki). Zwiększone ryzyko wystąpienia wiremii stwierdzano w przypadkach: retransplantacji (Rw = 4,93; p < 0,001); podawania pulsów glikokortykosteroidów w leczeniu ostrego odrzucania przeszczepu (Rw = 3,13; p < 0,008); współistnienia następujących zakażeń wirusowych: wirusem zapalenia wątroby typu B (HBV) (Rw = 9,3; p < 0,003), wirusem Herpes simplex (HSV) (Rw = 3,08; p < 0,024) i wirusem varicella−zoster (VZV) (Rw = 2,76; ns); czasu niedokrwienia większego niż 25 godzin (Rw = 2,62; p < 0,048). Nie stwierdzono, aby na częstość replikacji wpływały: rodzaj przyjmowanych leków immunosupresyjnych, ich stężenie we krwi ani leczenie indukcyjne preparatami przeciwciał; jednoczasowe przeszczepienie nerki i trzustki (w porównaniu do transplantacji samej nerki); zakażenie wirusem CMV i HCV; cukrzyca oraz zakażenia układu moczowego.
Wnioski. Na podstawie uzyskanych wyników można stwierdzić, że częstość występowania zakażenia wirusem BK oraz jego obraz kliniczny są podobne jak w innych ośrodkach transplantacyjnych na świecie. Czynnikami ryzyka replikacji wirusa są czynniki uszkadzające komórki nabłonka cewek nerkowych oraz współistniejące zakażenia wirusowe.