Abstract

Background. Halitosis, or bad breath, is believed to be caused by the metabolism of microorganisms, mainly anaerobic bacteria, inhabiting the oral cavity which release volatile sulfur compounds (VSCs). The high incidence of this condition and the lack of effective treatment methods make it a significant problem of contemporary dentistry.
Objectives. The aim was to objectivize halitosis symptoms using a halitometer and to determine the microbiological spectrum from smears collected from the tongue root and periodontal pockets of patients with clinical symptoms of halitosis.
Material and Methods. The study involved 67 patients of both sexes, divided into two groups: those with symptoms of halitosis (36 subjects, mean age: 38.0 years) and those without (31 subjects: mean age: 33.8 years). Subjects classified as generally healthy were qualified for the examinations. Halitosis symptoms were objectivized using a halitometer (RH−17 Halimeter, Interscan Corp., USA and Canada) in units of parts per billion (ppb). Mean halitometric readings (from three examinations) above 125 ppb were considered halitosis positive. Clinical examination evaluated oral hygiene (PIl index according to Loe and Silness, PI2 according to O’Leary, and API according to Lange et al.) and the condition of the periodontium (PBI index according to Saxer and Muhlemann and periodontal pocket depth using a Periprobe electronic probe on four dental surfaces). Bacteriological evaluation involved smears from the back of the tongue and, in case of inflammation, also from the periodontal pockets. Statistical analysis was performed using the chi−squared test and the non−parametric Mann−Whitneys U test assuming a level of significance of p < 0.05.
Results. The bacterial species Prevotella oralis, Prevotella dentalis, and Leptotrichia buccalis significantly affected the VSC levels. The highest halitometer values were observed in patients whose bacterial levels were high. The clinical parameters did not differ significantly between the groups.
Conclusion. The use of a halitometer enables an objective, reproducible measurement of volatile sulfur compounds in expired air. Halitometer readings increase with increased levels of some oral bacteria. Tests using a halitometer confirm less objective organoleptic examinations; however, it should be remembered that the instrument does not evaluate other smells.

Streszczenie

Wprowadzenie. Halitosis – określana także jako fetor ex ore, fetor oris, oral malodor lub bad breath – oznacza nieświeży oddech. Za przyczynę halitozy uważa się metabolizm mikroorganizmów (głównie bakterii beztlenowych) w jamie ustnej, powodujący powstawanie lotnych związków siarki (VSC – volatile sulfur compounds). Częste występowanie tej dolegliwości i brak skutecznych metod jej leczenia powoduje, że jest to istotny problem współczesnej stomatologii.
Cel pracy. Obiektywizacja objawów halitozy za pomocą halimetru RH−17 SERIES. Określano ponadto spektrum mikrobiologiczne z wymazów pobranych z nasady języka i kieszonek przyzębnych u pacjentów z klinicznymi cechami halitosis.
Materiał i metody. Badaniem objęto 67 osób, obu płci, podzielonych na dwie grupy: I z objawami halitozy – 36 osób (średnia wieku 38,0) oraz II – bez objawów halitozy – 31 osób (średnia wieku 33,8). Do badania kwalifikowano osoby ogólnie zdrowe. Jako kryterium obiektywizacji objawu halitozy przyjęto wskazania halimetru RH−17 SERIES produkcji Interscan Corporation (USA & Canada) w jednostkach ppb. Za wartość graniczną przyjęto średnie (uzyskane z 3 pomiarów) wskazanie halimetru powyżej 125 ppb. W badaniu klinicznym oceniano stan przyzębia i higieny jamy ustnej. Badanie kliniczne obejmowało ocenę higieny jamy ustnej – wskaźniki PI1 wg Löe i Silnessa, PI2 wg O’Leary oraz API wg Lange et al.; stanu zapalnego tkanek przyzębia – wskaźnik PBI wg Saxera i Mühlemanna oraz pomiar głębokości kieszonek z użyciem sondy elektronicznej Periprobe przy 4 powierzchniach zębowych (GK). Do badań bakteriologicznych używano wymazów pobranych z tylnej ściany języka, a w przypadku zapalenia przyzębia również z kieszonek przyzębnych. Analizę statystyczną wyników dokonano z użyciem testu χ2 oraz nieparametrycznego testu U Manna−Whitneya, przyjmując poziom istotności p < 0,05.
Wyniki. Na wzrost stężenia lotnych związków siarki, mierzonego w ppb, wyraźny wpływ wśród zbadanych bakterii mają: Prevotella oralis, Prevotella dentalis, Leptotrichia buccalis. Największe wartości ppb występowały u tych pacjentów, u których występowała duża liczba oznaczanych bakterii. Badane wskaźniki kliniczne nie różniły się istotnie w obu grupach.
Wnioski. Użycie halitometru pozwala na obiektywny i powtarzalny pomiar stężenia lotnych związków siarki w wydychanym powietrzu. Na podwyższanie wskazań halimetru wpływa wzrost liczby niektórych bakterii występujących w jamie ustnej. Testy wykonane halimetrem potwierdzają mniej obiektywne badania organoleptyczne, należy jednak brać pod uwagę to, że halitometr nie ocenia innych czynników zapachowych.