Streszczenie

Zwierzęta zawsze były, są i będą integralną częścią otaczającego nas świata, a współczesne czasy sprzyjają refleksji nad istotą naszych wzajemnych związków i zależności. Wśrodkach masowego przekazu propaguje się miłość do zwierząt. Wydaje się jednak, że nie zawsze uświadamiamy sobie, jaki jest rzeczywisty wymiar tej naszej miłości. Jest ona spektakularna w odniesieniu do tzw. zwierząt towarzyszących, takich jak pies czy kot, które wyzwalają w nas uczucia, jakich często nie jest w stanie wyzwolić drugi człowiek. Zupełnie inaczej są jednak traktowane zwierzęta gospodarskie, które przedstawiają dla nas wyłącznie materialną wartość. Ta dwoistość postaw jest szczególnie dobrze widoczna w przypadku konia, który raz jest traktowany jako zwierzę towarzyszące z wszystkimi wynikającymi z tego przywilejami. Innym zaś razem eksploatuje się go jako zwierzę pociągowe, a ostatnio coraz częściej jako zwierzę opasowe przedstawiające jedynie wartość kilogramów dobrego, dietetycznego mięsa. Przykład konia uświadamia nam, że tak naprawdę ważne jest nie tyle samo zwierzę, co nasze emocje, jakie w nim lokujemy. Takie przykłady dwoistości naszego odniesienia do zwierząt można mnożyć: niezwykle troszczymy się o dobrostan szczurów i myszy doświadczalnych, a z drugiej bezwzględnie eksterminujemy ich wolno żyjących współbraci. Wszystko to uświadamia nam, że istnieje pewna granica ludzkiej dobroci i wyrozumiałości dla zwierząt i że tą granicą jest zagrożenie naszych bezpośrednich interesów, a w szczególności naszej bazy pokarmowej. W wydelikaconym świecie współczesnej cywilizacji technicznej odbiegliśmy jednak tak dalece od biologicznej rzeczywistości, iż zapomnieliśmy, kim tak naprawdę jesteśmy, jaka jest nasza prawdziwa natura. Nie dostrzegamy lub staramy się nie dostrzegać, tego że nie jesteśmy trawożercami i na śniadanie, obiad i kolację zjadamy zwierzęta. Z drugiej strony autentycznie kochamy zwierzęta i nie możemy zrozumieć, jak to się dzieje, że w końcu je zabijamy. Stanowi to źródło wewnętrznych rozterek, które coraz częściej są naszym udziałem.

Abstract

The animals always were, are and will be an integral part of the surrounding world and contemporary times favor our reflection on human−animal interactions. The press and TV show and promote love to our smaller brothers. However, we do not realize what is the real dimension of that love. It is spectacular as regards companion animals, like dogs or cats, which attract us and our emotions in a way incomparable to the emotions and affection typical of human relationships. We have quite different relations with farm animals, which are just of material value. This duality of attitudes is especially well seen in horses, which in one case are treated as pets with all the privileges, while in another they are exploited as draft animals or recently as slaughter animals with the only value of kilogram body weight and good quality, dietetic meat. The example of the horse shows us that the animals per se are not as important as our emotions towards them. Such examples of duality of our attitude to animals are plentiful. On the one hand, special protection of experimental rats and mice, and on the other hand, ruthless extermination of their free−living brothers. All these things make us realize that human love and tolerance to animals are enclosed within cartain borders, and that these borders are a danger to our own interests, and, in particular, food resources. In today’s world of advanced technologies and civilization, we run away so far from the biological reality that we have forgotten who we are and what is our real nature. We cannot see or we try to not see that we are nor graminivorous creatures and we tend to serve animal flesh for breakfast, dinner and supper. On the other hand, we truly love animals and we cannot understand how it happens that despite our positive feelings to them, eventually we kill them. This is the source of our internal bias.