Advances in Clinical and Experimental Medicine

Title abbreviation: Adv Clin Exp Med
5-Year IF – 2.0, IF – 1.9, JCI (2024) – 0.43
Scopus CiteScore – 4.3
Q1 in SJR 2024, SJR score – 0.598, H-index: 49 (SJR)
ICV – 161.00; MNiSW – 70 pts
Initial editorial assessment and first decision within 24 h

ISSN 1899–5276 (print), ISSN 2451-2680 (online)
Periodicity – monthly

Download original text (EN)

Advances in Clinical and Experimental Medicine

2012, vol. 21, nr 6, November-December, p. 799–808

Publication type: review article

Language: English

Characteristics of the Chlamydia trachomatis species – Immunopathology and Infections

Charakterystyka gatunku Chlamydia trachomatis – immunopatologia i zakażenia

Irena Choroszy-Król1,A,B,C,D,E,F, Magdalena Frej-Mądrzak1,A,B,C,D,E,F, Agnieszka Jama-Kmiecik1,A,B,C,D,E,F, Tamara Bober1,B,C, Jolanta Sarowska1,D,E,F

1 Department of Basic Science, Faculty of Health Sciences, Wroclaw Medical University, Poland

Abstract

Chlamydiae are microorganisms exhibiting characteristics intermediate between bacteria and viruses. Chlamydia is widespread in the natural world, intracellular parasites of people and animals. They are capable of independent reproduction, because they do not synthesize ATP, in its development cycle using the host cell metabolic pathways. The life cycle of these microorganisms is original, unique among bacteria and lasts from 24 to 48 hours. Chlamydia antigens consist of 4 groups: group-specific, species-specific, type-specific and subspecies-specific. The group of species-specific antigens consists of MOMP and heat shock proteins. C. trachomatis is a potent immunogen, stimulating the immune processes of microorganisms. In the course of C. trachomatis infection, the response mechanisms involved are: non-specific, specific, humoral and cellular. Chronic infection is characterized by maintenance of microorganisms in the host cell. Inflammation is formed in less time and with increased intensity and has a rapid immune response on the part of previously sensitized lymphocytes. C. trachomatis infections are the most common bacterial sexually-transmitted infections. It represents an important clinical problem for doctors in many areas of medicine such as dermatology, venereology, ophthalmology, gynecology and obstetrics, rheumatology and others. Chlamydial infections are important pathogens in medical practice, not only because they cause disease in various fields of medicine, but also because of the large proportion of the population suffering and exposed to these microbial infections. Chlamydial infections are characterized by multifocality and polymorphism changes. Chlamydia causes inflammation in the adult urethra and cervix with the possibility of serious complications, and can cause perinatal infections in infants.

Streszczenie

Chlamydie są drobnoustrojami wykazującymi cechy pośrednie między bakteriami a wirusami. Chlamydie to szeroko rozpowszechnione w świecie przyrody wewnątrzkomórkowe pasożyty ludzi i zwierząt. Są niezdolne do samodzielnego rozmnażania, ponieważ nie syntezują ATP. W swoim cyklu rozwojowym wykorzystują szlaki metaboliczne komórek gospodarza. Cykl rozwojowy tych drobnoustrojów jest oryginalny, niespotykany wśród bakterii i trwa 24–48 godz. Chlamydie mają 4 grupy antygenów: swoiste grupowo, gatunkowo, typowo oraz podgatunkowo. Do grupy antygenów swoistych gatunkowo należą: MOMP i białka szoku termicznego. C. trachomatis jest silnym immunogenem stymulującym procesy odpornościowe mikroorganizmów. W przebiegu zakażenia C. trachomatis biorą udział mechanizmy odpowiedzi nieswoistej, swoistej, humoralnej oraz komórkowej. Zakażenie przewlekłe charakteryzuje się utrzymaniem drobnoustroju w komórce żywiciela. Stan zapalny powstaje w krótszym czasie i ze zwiększonym nasileniem oraz szybką reakcją immunologiczną ze strony uczulonych wcześniej limfocytów. Zakażenia C. trachomatis są najbardziej rozpowszechnionymi infekcjami bakteryjnymi przenoszonymi drogą płciową. Stanowią istotny problem kliniczny dla lekarzy wielu dziedzin medycyny, takich jak: dermatologia, wenerologia, okulistyka, ginekologia i położnictwo, reumatologia i inne. Zakażenia chlamydialne są niezwykle ważnymi patogenami w praktyce lekarskiej, nie tylko dlatego, że wywołują choroby z zakresu różnych dziedzin medycyny, ale także z uwagi na duży odsetek populacji cierpiącej i narażonej na zakażenia tymi drobnoustrojami. Zakażenia peptichlamydiami charakteryzuje wieloogniskowość i wielopostaciowość zmian. Chlamydie powodują u dorosłych stany zapalne cewki moczowej i szyjki macicy z możliwością groźnych powikłań, a u noworodków mogą być przyczyną zakażeń okołoporodowych.

Key words

Chlamydia trachomatis, immunopathology, infections

Słowa kluczowe

Chlamydia trachomatis, immunopatologia, zakażenia

References (35)

  1. Pawlikowska M, Deptuła W: Chlamydie i chlamydofile u ludzi i zwierząt. WN Uniwersytetu Szczecińskiego, Szczecin 2012.
  2. Juszczyk J, Samet A: Zakażenia układu moczowo-płciowego wywołane przez Chlamydia trachomatis. Antybiotykoter zakaż 2003, 2, 28–33.
  3. Choroszy-Król I: Chorobotwórczość, metody identyfikacji i leczenie zakażeń wywołanych przez Chlamydia trachomatis. Urol Pol 1999, 52, 125–135.
  4. Markowska J: Rola zakażenia Chlamydia trachomatis w rozwoju CIN i raka szyjki macicy. Gin Pol 2002, 73, 473–475.
  5. Szymulska M, Zagórski Z: Znaczenie Chlamydia trachomatis w etiologii zapalenia spojówek. Klin Oczna 1995, 97, 64–65.
  6. Nitsch-Osuch A, Wardyn KA, Choroszy-Król I: Zakażenia wywołane patogenami atypowymi w praktyce lekarskiej. Górnicki Wyd. Med. Wrocław 2007.
  7. Zdrodowska-Stefanow B, Ostaszewska I: Chlamydia trachomatis – zakażenia u ludzi. Volumed, Wrocław 2000.
  8. Choroszy-Król I, Ruczkowska J: Laboratoryjna diagnostyka chlamydioz. Wyd. Akademia Medyczna we Wrocławiu, 2004.
  9. Heczko PB: Mikrobiologia, Podręcznik dla pielęgniarek, położnych i ratowników medycznych. Wyd. Lek. PZWL, Warszawa 2007.
  10. Karwan-Płońska A: Infekcje Chlamydia trachomatis. Terapia 1999, 12, 17–18.
  11. Kurpas D, Steciwko A: Atypowe infekcje układu moczowego w praktyce lekarza rodzinnego. Lekarz 2008, 6, 96–105.
  12. Bielecki R, Zdrodowska-Stefanow B, Ostaszewska-Puchalska I, Kozłowski R, Puciłło K: Rola zakażenia Chlamydia trachomatis w patologii męskiego narządu moczowo-płciowego. Przegl Lek 2004, 61(3), 170–174.
  13. Pawlikowska M, Deptuła W: Mechanizmy odporności nieswoistej u ludzi i zwierząt a chlamydie i chlamydofile. Post Mikrobiol 2006, 45, 315–325.
  14. Workowski KA, Berman SM: Leczenie chorób przenoszonych drogą płciową. Część II: Choroby przebiegające z zapaleniem szyjki macicy. Aktualne (2006) wytyczne Centers for Disease Control and Prevention. Med Prakt Gin Poł 2008, 1, 28–36.
  15. Jahnz-Różyk K: Współczesne zagrożenia patogenami atypowymi. Nowa Med 2009, 2, 151–152.
  16. Oliveira ML, Amorim MM, Souza PR, Albuquerque LC, Brandão LA, Guimarães RL: Chlamydia infection in patients with and without cervical intra-epithelial lesions tested by real-time PCR vs. direct immunofluorescence. Braz J Infect Dis 2008, 12, 324–328.
  17. Osiński M: Zakażenia chlamydialne jako interdyscyplinarny problem kliniczny. Rys historyczny, mikrobiologia, immunologia. Med Rodz 2010, 2, 46–49.
  18. Osiński M: Zakażenia chlamydialne jako interdyscyplinarny problem kliniczny. Chlamydiozy w rożnych dyscyplinach medycznych. Med Rodz 2010, 3, 16–28.
  19. Lubos-Basińska K, Steciwko A, Choroszy-Król I, Teryks-Wołyniec D, Frej-Mądrzak M, Pawlik-Sobiecka L: Zakażenia Chlamydia trachomatis – czy zawsze towarzyszą im objawy? Fam Med Prim Care Rev 2007, 9, 209–213.
  20. Niemiec KT: Zakażenia chlamydialne. Klin Perinatol Gin 2003, 38, 6–13.
  21. Ojcius DM, Darville T, Bavoil PM: Jak powstrzymać chlamydie? Świat Nauki 2005, 6, 56–63.
  22. Ruczkowska J, Choroszy-Król I, Dolna I: Diagnostyka laboratoryjna zakażeń przenoszonych drogą płciową. Wydawnictwo Medyczne Górnicki, Wrocław 2003.
  23. Steciwko A, Mastalerz-Migas A: Ostre i przewlekle zakażenia układu moczowego przenoszone drogą płciową. Pol Med Rodz 2003, 5, 273–277.
  24. Żak-Prelich M, Królikowska E, Broniarczyk-Dyłka G: Leczenie zakażeń układu moczowo-płciowego wywołanych przez Chlamydia trachomatis. Nowa Med 2000, 5, V (online).
  25. Horner PJ, Caul EO: Wytyczne postępowania w zakażeniu dróg moczowo-płciowych przez Chlamydia trachomatis. Med Prakt 2003, 3, 151–161.
  26. Choroszy-Król I: Wykrywanie antygenów Chlamydia trachomatis w osadzie moczu metodą immunoenzymatyczną. Diagn Lab 1992, 28, 56–59.
  27. Friedek D, Wiechuła B, Martirosian G: Chlamydia trachomatis w zakażeniach układu moczowo-płciowego. Klin Pediatr 2005, Antybiotykoterapia 13/4, 455–456.
  28. Sikorska-Siudek K: Rozpoznawanie i leczenie zakażeń układu moczowego w praktyce lekarza rodzinnego. Med Rodz 2004, 6, 291–296.
  29. Zagórska-Nowosielska I, Slawińska B, Szostek S, Zawilińska B: Chorobotwórczość i metody rozpoznawania zakażeń narządu moczowo-płciowego wywołanych Chlamydia trachomatis. Mikrob Med 1996, 3, 3–6.
  30. Skibińska A, Kruszewski J: Chlamydiozy. Epidemie XXI wieku, Alergia 2002, 21–24.
  31. Kwiatkowska B, Filipowicz-Sosnowska A: Patogenność gatunków Chlamydiaceae z uwzględnieniem zapalenia stawów. Nowa Med 1999, 12 (online).
  32. Ruczkowska J, Choroszy-Król I: Badania laboratoryjne w kierunku Chlamydia trachomatis, czy wskazują one na spadek liczby zakażeń? Przeg Epidem 1998, 52, 163–169.
  33. Steciwko A, Pirogowicz I, Mastalerz-Migas A: Chlamydia trachomatis znaczenie w klinice dróg moczowych. Pol Med Rodz 2007, 4, 251–254.
  34. Szczerkowska-Dobosz A, Lange M, Jasiel-Walikowska E, Nedoszytko B: Zespół Reitera skojarzony z infekcją Chlamydia trachomatis. Diagnostyka z zastosowaniem metody molekularnej. Przegl Dermatol 2005, 92, 297–300.
  35. Starownik R, Bar K, Klijer R, Urban M: Zwężenie cewki moczowej u mężczyzn. Med Rodz 2004, 6, 284–290.
© Wroclaw Medical University