Abstract

Background. Lung abscess has been treated traditionally by incision and drainage. This approach has changed since the discovery of antibiotics, when conservative management has replaced surgical drainage. Only patients resistant to non-operative treatment were referred to surgery. These were usually treated by lobectomy. Prompted by management of some critical patients who could not tolerate lobectomy, the author re-introduced drainage of lung abscess.
Material and Methods. The drainage is usually done by percutaneous penetration of the abscess and insertion of a tube drain, and rarely by a minithoracotomy and pulmonotomy.
Results. Of 29 patients who did not respond to medical therapy and were treated by drainage, this treatment resulted in complete resolution of abscess in 24 patients, partial resolution and replacement by fibrosis in 2, and 3 failures.
Conclusion. Drainage of lung abscess is a safe procedure indicated in patients in whom short-term medical therapy has failed. It is curative, carries a minimal risk, and avoids loss of functioning lung parenchyma. The complication rate is low. Resection should be reserved for the rare instances of massive necrosis (pulmonary gangrene) and for severe life-threatening hemorrhage.

Streszczenie

Wprowadzenie. Ropień płuca był leczony konwencjonalnie przez nacięcie i sączkowanie. Podejście to zmieniło się od czasu wprowadzenia antybiotyków, gdy leczenie zachowawcze zastąpiło sączkowanie chirurgiczne. Tylko chorzy oporni na leczenie zachowawcze byli kierowani na chirurgię. Wycinano u nich zwykle płat płuca. Skłoniony doświadczeniem z kilkoma chorymi, których stan krytyczny nie pozwalał na wycięcie płata, autor wprowadził od nowa sączkowanie ropnia.
Materiał i metody. Sączkowanie wykonuje się zwykle przez przezskórne wprowadzenie sączka do jamy ropnia, a czasem za pomocą minitorakotomii i nacięcia tkanki płucnej.
Wyniki. 29 chorych, którzy nie zareagowali właściwie na leczenie zachowawcze, byli leczeni za pomocą sączkowania. Postępowanie to doprowadziło do całkowitego wchłonięcia ropnia u 24 chorych, częściowe wchłonięcie i zabliźnienie nastąpiło u 2 chorych oraz wystąpiły 3 niepowodzenia.
Wnioski. Sączkowanie ropnia płuca jest zabiegiem pewnym. Jest wskazane, gdy leczenie zachowawcze zawiodło. Prowadzi do wyleczenia przy minimalnym ryzyku, bez utraty miąższu płuca. Proporcja powikłań jest mała. Wycięcie ropnia należy stosować tylko w rzadkich przypadkach zgorzeli całego płata płucnego lub ciężkiego krwotoku grożącego śmiercią.