Abstract

Hemophilia is a chronic disease that starts in childhood and lasts into adulthood. Apart from many ailments, it causes secondary restriction of the range of movement, usually in the elbow and knee joints. The patients’ restricted range of movement is a priority in the physiotherapeutic strategy. The objective of the therapy, depending on the patient’s condition, should be to prevent deformation, treat existing deformations, work toward the most effective compensation, and improve motor control. Treatment with physical activities supported by physiotherapy is the most effective. The physiotherapeutic procedures serve to prepare patients for exercises and should have analgesic and anti−edematous effects. The duration of the procedures plays a role here; they should be short. The procedures should not raise the body temperature at the application site. The physical activities should be individualized and complex, evolving as the child makes progress and with his or her psychomotor development. The therapist’s attitude, approach to children, and ability to make contact with the child are significant as well. The therapy will be effective if there is cooperation on the part of the parents. Without this it is difficult to adhere to the therapeutic strategy and achieve its objectives.

Streszczenie

Hemofilia jest chorobą przewlekłą rozpoczynającą się w wieku rozwojowym i trwającą aż do dorosłości. Oprócz wielu dolegliwości powoduje wtórnie ograniczenia ruchomości, najczęściej w stawach łokciowych i kolanowych. Najważniejszym w postępowaniu fizjoterapeutycznym w pracy z takimi pacjentami jest utrzymanie przez nich ograniczonego zakresu ruchu. Terapia w zależności od jego stanu powinna być nakierowana na profilaktykę deformacji, leczenie istniejących zniekształceń, znalezienie i wypracowanie najbardziej skutecznej kompensacji oraz poprawienie sterowania ruchem. Najlepsze rezultaty daje leczenie ruchem wsparte zabiegami z zakresu fizykoterapii. Mają one za zadanie przygotować pacjenta do ćwiczeń, zadziałać przeciwbólowo i przeciwobrzękowo. Niezwykle ważny jest czas ich trwania, który powinien być krótki. Równie istotne jest to, że zabiegi te nie powinny podnosić temperatury ciała w miejscu ich działania. W zakresie leczenia ruchem należy zwrócić uwagę na indywidualny dobór ćwiczeń, ich kompleksowość ewoluującą zarówno wraz z postępami dziecka, jak i jego rozwojem psychomotorycznym. Ogromną rolę w całym procesie usprawniania spełnia też sam terapeuta i jego postawa, podejście do dzieci i umiejętność nawiązania z nimi kontaktu. Osiągnięcie pozytywnych wyników terapii jest związane z dobrą współpracą z rodzicami małego pacjenta, bez których trudno jest działać zgodnie z przyjętą strategią terapii i uzyskać zamierzony jej cel.