Advances in Clinical and Experimental Medicine
2006, vol. 15, nr 4, July-August, p. 613–618
Publication type: original article
Language: English
Changes in QT Interval During Tilt−Induced Vasovagal Syncope
Ocena okresu repolaryzacji komór serca u chorych z omdleniami wazowagalnymi w czasie testu pochyleniowego
1 Teaching Department for Emergency Medical Service, Silesian Piasts University of Medicine in Wrocław, Poland
2 Department of Cardiology, Silesian Piasts University of Medicine in Wrocław, Poland
3 Department of Pediatric Cardiology and Allergology, Silesian Piasts University of Medicine in Wrocław, Poland
Abstract
Background. Orthostatic stress causes changes in the activity of the components of the autonomic nervous system. In patients with neurally mediated syncope (NMS), the balance between the sympathetic and parasympathetic parts of this system is disturbed, which can be the cause of bradycardia and/or asystole and significant fall in blood pressure. The QT interval, reflecting the repolarization period of the ventricles, can be altered by the neurocardiogenic reaction because its duration depends mainly on the heart rate and autonomic nervous system activity.
Objectives. Assessing the influence of head−up tilt testing on the duration of the QT interval in patients with NMS.
Material and Methods. Fifty−seven patients (group I), aged 46.5 ± 17.9 years (39 women and 18 men) with NMS induced by the tilt test conducted according to the two−phases Raviele protocol, and 33 patients (group II), aged 41.3 ± 16.3 years (18 women and 15 men) diagnosed for unexplained syncope without neurocardiogenic reaction, were evaluated. Durations of the RR, QT, and QTc intervals were assessed after the syncope in group I during the sinus or junctional rhythm, and in group II immediately after the test, five minutes after the test, and during sleep between 4:00 and 4:15 AM.
Results. The duration of the RR interval after the tilt test was significantly longer in group I than in group II (p < 0.001) and the QT interval five minutes after the test was significantly longer in group I than in group II (p < 0.05). In group I the RR interval after syncope was significantly longer than at five minutes after the test (p < 0.01) and during sleep (p < 0.05). The QT intervals after syncope and five minutes after the test did not differ and were significantly shorter than during sleep (p < 0.05). In group II, the RR intervals immediately after the tilt test and five minutes after the test did not differ and were significantly shorter compared with the values during sleep (p < 0.001). QT after the test and five minutes after the test did not differ and were significantly shorter than during sleep (p < 0.001).
Conclusion. Slowing of the heart rate during neurocardiogenic reaction is not accompanied by adequate QT interval prolongation immediately after stopping the tilt test. The results point to the concomitant activation of sympathetic and parasympathetic components of the autonomic nervous system in the human heart during neurally mediated syncope.
Streszczenie
Wprowadzenie. Zmiana aktywności składowych układu autonomicznego wpływa na czas trwania okresu repolaryzacji komór serca mierzonego jako odstęp QT. Jest to zależne nie tylko od zmian częstotliwości serca, ale także od bezpośredniego wpływu mediatorów układu autonomicznego.
Cel pracy. Ocena okresu repolaryzacji komór u chorych z omdleniami wazowagalnymi.
Materiał i metody. Badanie wykonano u 57 chorych w wieku 46,5 ± 17,9 lat (39 kobiet i 18 mężczyzn), u których w czasie testu pochyleniowego według protokołu włoskiego wystąpiło omdlenie wazowagalne (grupa I). Grupę kontrolną stanowiły 33 osoby w wieku 41,3 ± 16,3 lat (18 kobiet, 15 mężczyzn), u których omdlenie nie wystąpiło (grupa II). Czas trwania odstępu RR, QT i QTc oznaczano u chorych po omdleniu wazowagalnym w czasie bradykardii zatokowej lub zastępczego rytmu węzłowego. U osób bez omdlenia w czasie testu pochyleniowego badane wskaźniki oznaczano po opuszczeniu stołu pionizacyjnego do poziomu. Ponownej oceny badanych wskaźników dokonywano 5 minut po zakończeniu badania oraz w czasie snu, między godz. 4:00 a 4:15.
Wyniki. Czas trwania odstępu RR po zakończeniu testu i czas trwania odstępu QT po 5 minutach od zakończenia badania były istotnie dłuższe u badanych chorych w porównaniu do grupy kontrolnej (odpowiednio p < 0,001 i p < < 0,05). W grupie chorych z omdleniem wazowagalnym odstęp RR po omdleniu był istotnie statystycznie dłuższy niż 5 minut po badaniu (p < 0,01) oraz w czasie snu (p < 0,05). Odstęp QT w okresie po omdleniu oraz 5 minut później nie różnił się istotnie i był istotnie krótszy niż w czasie snu (p < 0,05). W grupie osób bez omdlenia odstępy RR bezpośrednio po teście pochyleniowym oraz 5 minut po badaniu nie różniły się istotnie między sobą, ale były krótsze od odstępu RR w czasie snu (p < 0,001). Odstęp QT po teście pochyleniowym oraz 5 minut później nie różnił się istotnie i był krótszy niż odstęp QT w godzinach nocnych (p < 0,001).
Wnioski. Wczasie omdlenia wazowagalnego nie ma wydłużenia czasu trwania odstępu QT adekwatnego do zwolnienia częstości serca. Wyniki badania wskazują na jednoczesną aktywację obu składowych układu autonomicznego w czasie omdlenia wazowagalnego.
Key words
QT interval, vasovagal syncope, tilt test
Słowa kluczowe
odstęp QT, omdlenie wazowagalne, test pochyleniowy
References (13)
- Magnano AR, Holleran S, Ramakrishnan R, Reiffel JA, Bloomfield DM: Autonomic nervous system influences on QT interval in normal subjects. J Am Coll Cardiol 2002, 39, 1820–1826.
- Castellanos A, Moleiro F, Lopera G, Huikuri H, Interian A Jr, Myerburg RJ: Dynamics of the uncorrected QT interval during vagal−induced lengthening of RR intervals. Am J Cardiol 2000, 86, 1390–1392.
- Kowallik P, Braun C, Meesmann M: Independent autonomic modulation of sinus node and ventricular myocardium in healthy young men during sleep. J Cardiovasc Electrophysiol 2002, 11, 1063–1070.
- Sra JS, Murthy V, Natale A., Jazayeri MR, Dhala A, Deshpande S, Sheth M, Akhtar M: Circulatory and catecholamine changes during head−up tilt testing in neurocardiogenic (vasovagal) syncope. Am J Cardiol 1994, 73, 33–37.
- Jaeger FJ Jr, Pinski SL, Trohman RG, Fouad−Tarazi FM: Paradoxical failure of QT prolongation during cardioinhibitory neurocardiogenic syncope. Am J Cardiol 1997, 79, 100–102.
- Bazett HC: An analysis of the time relationship of electrocardiograms. Heart 1920, 7, 353–370.
- Yan G−X, Antzelevitch C: Cellular basis for the normal T wave and the electrocardiographic manifestations of the long−QT syndrome. Circulation 1998, 98, 1928–1936.
- Leonelli FM, Wang K, Evans JM, Patwardhan AR, Ziegler MG, Natale A, Kim CS, Rajikovich K, Knapp CF: False positive head−up tilt: hemodynamic and neurohumoral profile. J Am Coll Cardiol 2000, 35, 188–193.
- Sutton R, Petersen M, Brignole M: Proposed classification for tilt induced vasovagal syncope. Eur J Cardiac Pacing Electrophysiol 1992, 3, 180–183.
- Fitzpatrick A, Wiliams T, Ahmed R: Echocardiographic and endocrine changes during vasovagal syncope induced by prolonged head−up tilt. Eur J Cardiac Pacing Electrophysiol 1992, 2, 121–128.
- Kikushima S, Kobayashi Y, Nakagawa H, Katagiri T: Triggering mechanism for neurally mediated syncope induced by head−up tilt test, role of catecholamines and response to propranolol. J Am Coll Cardioll 1999, 33, 350–357.
- Yamanouchi Y, Shehadeh AA, Fouad Tarazi FM: Usefulness of plasma catecholamines during head−up tilt as a measure of sympathetic activation in vasovagal patients. PACE 1998, 21, 1539–1545.
- Cheng JH, Kodama I: Two components of delayed rectifier K+ current in heart: molecular basis, functional diversity, and contribution to repolarization. Acta Pharmacol Sin 2004, 25, 137–145.