Advances in Clinical and Experimental Medicine
2006, vol. 15, nr 2, March-April, p. 367–371
Publication type: review article
Language: English
Doctor – the Servant of Life
Lekarz – sługa życia
1 Department of General Moral Theology the Pope’s Theological Faculty in Wroclaw, Poland
Abstract
Protection of human life is essential nowadays when the “culture of death” is attacking the “culture of life” so aggressively. It is impossible without doctor’s service of love which expresses itselt in various forms of devotion to the patients. That is why doctor’s profession is described as a vocation. A doctor, who is greatly responsible for maintaining life, must affirm it and serve it from its very beginning through every stage of life until natural death. Therefore he must not use his knowledge to kill. He has the right to oppose participation in such procedures. In order to realize his ethical command, that the well−being of patients is the most important law, he should keep high moral standards and moral conscience.
Streszczenie
Obecnie, gdy „kultura śmierci” agresywnie atakuje „kulturę życia”, obrona życia jest ważnym i pilnym zadaniem. Jest to nie do pomyślenia bez posługi miłości lekarza, wyrażającej się w różnych formach całkowitego poświęcenia chorym. W związku z tym pracę lekarza określa się mianem powołania. Lekarz, na którym spoczywa wielka odpowiedzialność za życie, musi afirmować je i służyć w każdym jego stadium – od początku aż do naturalnej śmierci. Jego zadaniem jest także bronić życia. Nie może więc wykorzystywać swej wiedzy do uśmiercania człowieka. Ma też prawo do sprzeciwu wobec udziału w takich działaniach. Lekarz, aby mógł realizować nakaz etyczny, głoszący, że najwyższym prawem jest dobro chorego, powinien mieć właściwie uformowaną postawę moralną i kierować się prawym sumieniem.
Key words
life, affirmation of life, culture of life, medical ethics, doctor’s vocation, formation of a doctor
Słowa kluczowe
życie, afirmacja życia, kultura życia, etyka lekarska, powołanie lekarza, formacja lekarza
References (24)
- Jan Paweł II: Przemówienie do włoskich lekarzy katolickich (28 XII 1978). W: Jan Paweł II, O cierpieniu. Wypowiedzi Ojca Świętego do chorych i pracowników Służby Zdrowia (1978–1982), Warszawa 1985, p. 16.
- Jan Paweł II: Przemówienie do uczestniczek Kongresu Położnych (26 I 1980), ibidem, p. 71.
- Jan Paweł II: Przemówienie do uczestników Włoskiego Stowarzyszenia Medycyny Wewnętrznej (27 X 1980, ibidem, p. 114.
- Jan Paweł II: Encyklika o wartości i nienaruszalności życia ludzkiego Evangelium vitae. Watykan 1995, no. 89.
- Evangelium vitae, no. 28.
- Jan Paweł II: By chronić etos zawodu lekarskiego. Przemówienie do profesorów i studentów Wydziału Medycznego Polikliniki Gemelli (28 VI 1984), L’Osservatore Romano (pol) 5 (1984) no. 7, p. 13.
- Evangelium vitae, no. 87.
- Kawecki W: Dlaczego Kościół broni życia? Kraków 1996, p. 79.
- Evangelium vitae, no. 27.
- Evangelium vitae, no. 98.
- Evangelium vitae, no. 2.
- Evangelium vitae, no. 6–7.
- Nagórny J: Między “kulturą śmierci” a “kulturą życia” – wyzwania współczesności. W: Jan Paweł II, Evangelium vitae. Tekst i komentarze. Lublin 1997, p. 228.
- Evangelium vitae, no. 73.
- Kongregacja Nauki Wiary: Deklaracja o przerywaniu ciąży Questio de abortu. W: W trosce o życie. Wybrane dokumenty Stolicy Apostolskiej. Tarnów 1998, p. 312.
- Evangelium vitae, no. 73.
- Kongregacja Nauki Wiary: Nota doktrynalna o niektórych aspektach działalności i postępowania katolików w życiu politycznym. Watykan 2002, no. 4.
- Evangelium vitae, no. 74.
- Olejnik S: Etyka lekarska. Katowice 1995, p. 39.
- Jan Paweł II: Encyklika o niektórych problemach nauczania moralnego Kościoła Veritatis splendor. Watykan 1993, no. 64.
- Evangelium vitae, no. 95.
- Wróbel J: Człowiek i medycyna. Teologiczno−moralne podstawy ingerencji medycznych. Kraków 1999, p. 227.
- Olejnik S: op. cit., p. 42.
- Evangelium vitae, no. 73.